قراردادها منتشر می‌شود دریافتـی‌ها چطور؟

به گزارش "ورزش سه" و به نقل از روزنامه ایران ورزشی، سازمان لیگ از این اقدام راضی به نظر می‌رسد و همانطور که در مصاحبه‌های مهدی تاج می‌بینیم، وی از این سیاستگذاری حمایت می‌کند اما در مقابل برخی بازیکنان که قراردادهای چشمگیری بسته‌اند از انتشار رقم‌های قرارداد خود ناراضی‌اند. طی روزهای گذشته واکنش‌های تندی به انتشار قراردادها نشان داده شد و بازیکنانی همچون عمران‌زاده و سیدجلال حسینی اظهارت تندی علیه حامیان این جریان داشتند و حتی این دو خواستار انتشار دریافتی وزیر ورزش و دیگر مسوولان هم شدند.

 واکاوی اینکه خواسته مدافعان ناراضی در انتشار قرارداد یا دریافتی برخی مسوولان، منطقی است یا خیر خود مساله‌ای است که باید در زمان مناسب مورد پایش قرار بگیرد اما آنچه در جریان انتشار قرارداد‌ها از سوی سازمان لیگ نادیده گرفته شده، میزان دریافتی بازیکنان در انتهای هر فصل است. متولی انتشار قرارداد بازیکنان در سال‌های اخیر هرگز در انتهای فصل نسبت به افشای میزان دریافتی بازیکنان، ‌مربیان و دیگر مسوولان باشگاه‌ها اقدامی انجام نداده است در حالی که هر فصل شاهدیم همین باشگاه‌هایی که به ظاهر ریخت و پاش کرده‌اند رقم‌های بسیاری را به طرف‌های قرارداد خود بدهکارند.

حجم بدهی فقط در این بخش از قراردادها نیز خلاصه نمی‌شود، باشگاه‌هایی هستند که ته فصل رقم‌های چشمگیری به کارمندان، هتل‌ها، شرکت‌های تولیدی البسه، موسسه‌های حمل و نقل و بسیاری دفاتر خدماتی دیگر بدهکارند اما در این باره هیچ اطلاع‌رسانی انجام نمی‌شود. اوج بی‌انصافی و کج‌سلیقگی است که از سوی سازمان لیگ فقط تاکید به انتشار قراردادهای بازیکنان می‌شود و در انتهای فصل درباره میزان دریافتی این بازیکنان اطلاع‌رسانی درستی نمی‌شود.

سازمان لیگ در مواجهه با این جریان تنها جانب باشگاه‌ها را می‌گیرد و موید این سیاست اجازه تیمداری و ادامه فعالیت به باشگاه‌هایی بوده که با بدهی بسیار برجا مانده از فصول قبل وارد فصول آینده می‌شوند. اگر نگاه یکسانی میان باشگاه‌ها و طرف‌های قرارداد خود وجود داشته باشد، انتشار قراردادها تنها مختص به ابتدای فصل نخواهد بود و در پایان هر فصل نیز باید میزان دریافتی‌ها نیز مشخص شود و اگر باشگاهی در پرداخت‌های خود کوتاهی می‌کند، از سوی سازمان لیگ مورد مواخذه، تنبیه و جریمه قرار بگیرد. فقدان نگاهی عمیق به باشگاهداری حرفه‌ای و توجه به اصول اولیه این نظام صدمات بسیاری به پیکره فوتبال ایران وارد ساخته است. یکی از این دست اهمال‌هایی که از سوی سازمان لیگ در مواجهه با باشگاه‌ها شاهدیم نبودن نظارت بر جذب بازیکنان خارجی است.

در حالی که قرار بود بازیکنان جذب شده خارجی از سوی باشگاه‌های لیگ برتری عقبه مطلوبی داشته باشند اما می‌بینیم که همواره اقدام به جذب بازیکنانی می‌شود که کارنامه چشمگیری نداشته‌اند و تنها از باشگاه‌ها پول‌های هنگفت دریافت کرده و تعداد زیادی از آنها نیز برای دریافت مطالبات خود اقدام به شکایت از باشگاه‌ها در مراجع عالی فوتبال همچون دادگاه cas کرده‌اند.

 نگاه نظارتی بر جریان فوتبال اگر تنها معطوف به انتشار مبالغ مورد توافق میان باشگاه‌ها و بازیکنان نبود و همه موارد مورد موشکافی و دقت قرار می‌گرفت بسیاری از مشکلات اقتصادی باشگاه‌ها و ترس از کسر امتیاز به دلیل پرداخت نکردن بودجه بازیکنان از میان می‌رفت. لازمه ایجاد سازمانی با برنامه و شکیل از سوی متولی برگزاری لیگ برتر، سنجش همه جوانب و از میان بردن تمام ایراد‌ها و نگاهی عادلانه به تمام طرف‌های درگیر با فوتبال است. نه اینکه تنها منافع باشگاه‌ها مورد نظر قرار بگیرد و هیچ مرجعی به چگونگی و میزان پرداختی‌ها از سوی باشگاه‌ها توجهی نداشته باشد.