یادداشت: دخیا و مزایای یک انتقال ناکام

به گزارش "ورزش سه"، دروازه جوان اسپانیایی بعد از شروعی نه چندان امیدوار کننده در الدترافورد، ‏در دو فصل اخیر ستاره شیاطین سرخ بود. در روزهایی که دیوید مویس و لوئیس فان خال در تلاش بودند ‏تا میراث سرالکس را به سلامت از طوفان یک دوران گذار پرخطر عبور دهند، این واکنش های دخیا بود ‏که منچستریونایتد را همچنان روی آب نگه داشت.‏
همین عملکرد درخشان بود که باعث شد دو فصل پیاپی عنوان بهترین بازیکن فصل منچستریونایتد را به ‏دست بیاورد و آنقدر مطمئن کار کرد که رئالی ها متقاعد شدند که با به خدمت گرفتن او می توانند پای به ‏دوران بعد از ایکر کاسیاس بگذارند.‏


تا آخرین دقایق آن دوشنبه کذایی هم همه چیز روبراه به نظر می رسد. دخیا به فرانس هوک، مربی دروازه ‏بان های منچستریونایتد، گفت که آینده اش را در الدترافورد نمی بیند و رسیدن این جمله به گوش فان خال ‏کافی بود تا در هر 6 دیدار ابتدایی یونایتد در این (4 بازی در لیگ برتر و 2 دیدار با بروژ در ‏چمپیونزلیگ) در فهرست تیم قرار نگیرد.‏
چراغ های رابطه از هفته ها قبل خاموش شده بود و طرفین به این نتیجه رسیده بودند که به جای تلخی بی ‏پایان، به یک پایان تلخ رضایت بدهند اما دست تقدیر دخیا را در الدترافورد نگه داشت؛ آنهم فقط به خاطر ‏‏28 دقیقه تاخیر. هرچند هرگز دقیقا مشخص نشد که در آن دقایق پراسترس، کدام طرف در رساندن مدارک ‏تعلل کرد اما هرچه بود به ماندن دخیا در الدترافورد منجر شد.‏


حالا او دو راه پیش رو داشت؛ نیمکت نشینی تا ژانویه و احتمال از دست دادن یورو یا تمدید قرارداد و ‏بازگشت به ترکیب اصلی شیاطین سرخ. برای بازیکنی که مدیربرنامه عملگرایی مانند ژرژ مندس دارد، ‏انتخاب کار سختی نبود؛ تمدید قرارداد تا سال 2019.‏
همین یک امضا کافی بود تا خیال هواداران منچستریونایتد راحت شود؛ چه اینکه سرخیو رومرو در همین ‏چند دیداری که در ترکیب اصلی قرار گرفته بود، نشان داد که به اندازه دخیا مطمئن نیست؛ از جمله روی ‏گل دوم سوانسی که به راحتی مقابل گومیس مغلوب شد.‏


اما دخیا در بهترین زمان به ترکیب برگشت؛ در دیدار مقابل رقیب و دشمن قدیمی، دیداری که سه امتیاز آن ‏ارزشی دوچندان برای هواداران داشت. هرچند در نیمه اول خطر خاصی روی دروازه او ایجاد نشد اما در ‏نیمه دوم و در حساس ترین لحظات، دخیا بود که با دو واکنش خیره کننده، یونایتد را در مسیر پیروزی ‏نگه داشت؛ ابتدا شیرجه یک دست روی ضربه اینگس و سپس واکنشی تماشایی روی ضربه جوردن آیب.‏
احتمالا هواداران یونایتد هنگام جشن پیروزی بعد از بازی دیشب، به آن 28 دقیقه فکر می کردند؛ 28 ‏دقیقه ای که دخیا را در الدترافورد نگه داشت و دروازه منچستریونایتد را حداقل برای یک فصل دیگر ‏بیمه کرد. ‏